این رسمش نبود

این رسمش نبود

آخه چرا؟!

مگه هر موقع هر چیزی می خواستی بهت ندادم؟

مگه تو زندگی واست کم گذاشته بودم؟

مگه هر موقع گرسنه شدی واست غذا آماده نکردم؟

مگه هر موقع احساس تنهایی کردی من سنگ صبورت نبودم؟

مگه اون موقع که ناراحت بودی من نبودم که آرومت کردم؟

مگه هر موقع مریض شدی خودم پرستاریتو نکردم؟

یادت میاد اون شب، داشتی تصادف میکردی، کی بود که کمکت کرد؟

یادت میاد اون روز آبروت داشت جلوی مردم می رفت من اومدم نذاشتم آبروت بره؟

یادت میاد اون روز تو شهر گم شده بودی من اومدم پیدات کردم؟

مگه اون زمانی که پیشم بودی بهت بد گذشت؟

مگه من  در قبال کارهام تا حالا چیزی ازت خواستم؟

من که جز خوشبختی و آرامشت چیزی نمیخواستم؟

چرا داری از پیشم میری؟

اصلا کجا داری میری؟

مگه جایی رو داری که میری؟

نمیگی دلم برات تنگ میشه؟

اگه تو منو دوست نداری ولی من خیلی عشقاتم،

 به خاطر اون نون نمکی که با هم خوردیم نرو؟

چرا داری به حرف اون گوش میدی؟

مگه نمیدونی هر کی با اون گشته بدبخت و پشیمون شده؟

مگه نمیدونی که اون دلش واسه هیچ کشی نمیسوزه؟

مگه نمیدونی چقدر آدم ها رو بدبخت کرده؟

نرو؟

واقعاً میخوای بری؟ باشه برو...ولی این رسمش نبود. فقط هیچ موقع منو فراموش نکن و بدون من همیشه دوستت دارم. هر موقع هم خواستی بیا پیشم فقط میترسم  وقتی بیای که دیگه دیر شده باشه...

امضا: خدا

(دوستت دارم ای بنده)

 

 ( متن بالا شرح حال زمانی است که یک انسان قصد یک گناهی را می‌کند)

 .......................................

شاهد مثال:

*خدا به حضرت داوود وحی کرد: به جوانان بنی­اسرائیل بگو: چرا خود را به دیگری مشغول می­دارید، حال آنکه من مشتاق شما هستم؟ این جفا چیست؟ اگر آنان که از من رویگردان شده­اند می­دانستند که چگونه در انتظارشان هستم و چه مهری نسبت به آنان دارم و چه قدر مشتاقم که معصیتشان را ترک کنند، از اشتیاق من می­مردند و در راه محبتم بند از بندشان جدا می­شد. این اراده من است درباره کسانی که از من رویگردان شده­اند. پس اراده­ام درباره روی­آورندگان به من چگونه است؟!

*هر کس مرا بخواند اجابت کنم ، و هر کس از من چیزى بخواهد به او عطا کنم ، و هر کس که در راه من احسان کند، تشکّر کنم ، و آنکه مرا معصیت کند، پرده پوشى کنم ، و هر کس به جانب من بیاید او را ثابت قدم بدارم و هر کس مرا بشناسد او را براى کارهاى پسندیده برگزینم و هر که مرا دوست بدارد او را به (بلا) مبتلى کنم و هر آنکه را من دوستش داشته باشم او را مى کشم (توفیق شهادت در راه خود به او نصیب کنم ) و هر که را من بکشم دیه او را به عهده مى گیرم و دیه هر کس که به عهده من باشد، وصال خود را دیه او قرار مى دهم

* امام صادق علیه السلام فرمود:خداوند به موسى علیه السلام وحى فرمود:دروغ مى گوید آن کس که گمان برد مرا دوست دارد امّا چون شب فرا رسد چشم از عبادت من فرو بندد. مگر نه این است که هر دلداده اى دوست دارد با دلدار خود خلوت کند؟!

*سوره فرقان آیه 27 تا 29 : و روزی که ستمکار دستهای خود را میگزد و میگوید: ای کاش با پیامبر راهی برمیگرفتم. ای وای کاش فلانی را دوست خود نگرفته بودم. او بود که مرا به گمراهی کشانید پس از آنکه قرآن به من رسیده بود، و شیطان همواره فروگذارنده انسان است.سوره حج آیه4: بر شیطان مقرر شده که هر کس او را به دوستی بگیرد، قطعا او را گمراه میسازد و به عذاب آتش میکشاند.