دستمو بگیر

مادر سراسیمه به دنبال پسر می‌گردد. بالاخره بعد از ساعتها او را پیدا می‌کند. در حالی که اشک در چشمان مادر است، در اولین برخورد یک سیلی به کودک میزند و میگوید: مگه نگفتم دستم رو ول نکن. میدونی تو این ساعت که نبودی مردم و زنده شدم! بعد مادر دلش برای فرزندش می‌سوزد و او را بغل می‌کند و قربان صدقه اش می‌رود.

کودک در حالی که اشک می‌ریخت به مادرش گفت: مامان جون، من اشتباه کردم دستت رو رها کردم. ولی تو چرا دستم رو محکم نگرفتی...

خدایا تو این بازار رنگارنگ دنیا خیلی نامردیه که همه محبت هاتو ندیده بگیرم و برم به سمت چیزی که نباید برم. و تو را به اسباب بازی های رنگارنگ پوشالی ترجیح بدم. ولی خدا جون من دستت رو ول کردم تو چرا دستم رو محکم نگرفتی تا ازت دور نشم...

بعدها از گفته خودم پشیمون شدم اگه خدا رهام کرده بود که حتی نمیتونستم صداش کنم.

اتفاقا خدا محکم دستم رو گرفته. هر کاری کنم بازم منو پیدا می‌کنه،  بغلم می‌کنه  و میگه: تو بنده خودمی.... 

 

..........................................................................................................................................

نمیدونم با این همه گناه چطور شد که امسال هم مثل سالهای گذشته خدا منو تو ضیافت خونه خصوصیش دعوت کرد.

میگن دو روز اول اعتکاف مستحبه، یعنی میتونی بیای بیرون و اعتکاف رو ادامه ندی، اما روز سوم اعتکاف برای افرادی که این دو روز رو معتکف بودن واجبه...

من اینطور برداشت کردم: دیدی وقتی یک مهمون رو دوست دارید و به خونتون دعوتش کردید دوست نداری زود بره و  اگه بدونی که اون هم، دوستتون داره به زور هم که شده نگهش می‌داری.و در روز آخری که مهمونته، سعی میکنی به بهترین نحو ازش پذیرایی کنی.

اون هایی که اعتکاف رفتن خوب میدونن که روز آخر اعتکاف اوج عشق بازیه...

 مخصوصاً زمان خداحافظی که نمیتونم درموردش صحبت کنم...

 

از مسجد دانشگاه تهران به یاد همه دوستان هستم

 شدیدا  التماس دعا دارم

یا علی