پرسش وپاسخ(1)

سؤال:

با دیدن این همه تفاوت ها و ناهنجاریها چگونه نظام را اسلامی بدانیم؟

پاسخ: اولاً معنای نظام اسلامی آن نیست که تمام افراد جامعه اش عادل باشند بلکه نظام اسلامی آن است که قوانین و مدیرانش اسلامی باشند.

مسافرت خوب آن است که ماشین سالم و راننده ماهر باشد تا مسافرین را به مقصد برساند، نه آن که تمام مسافران بی مسئله باشند. هیچ کس در هیچ سفری برای سوار شدن به اتوبوس و قطار و هواپیما، تک تک مسافران را بررسی نمی کند بلکه به سلامتی وسیله و مهارت راننده می اندیشد.

در آیه 102 سوره بقره می خوانیم که در زمان حضرت سلیمان (ع) -پیامبر معصومی که حکومتش هدیه ای الهی بود- گروهی به جای پیروی از آن حضرت، پیرو شیطان بودند: «واتّبعوا ما تتلوا الشیاطین علی ملک سلیمان»

ثانیاً عدالت همه جا به معنای تساوی نیست. پزشک عادل، پزشکی نیست که به همه بیماران یک نوع دارو بدهد.معلم عادل، معلمی نیست که به همه دانش آموزان یک نمره بدهد بلکه این تساوی، کمال بی عدالتی است.

مگر سلول چشم با سلول استخوان پا یکسان است؟! مگر برگ ها، میوه ها، کوه ها، دشت ها، معدن ها، جنگل ها، کرات

آسمانی، کهکشان ها، رنگ ها، نژادها و... یکسانند؟!

آری، تفاوت دو نوع است: گاهی حکیمانه و بر حق است و گاهی تبعیض و ناحق.

اختلافات گاهی براساس ظلم است که باید با تمام قدرت جلوی آن را گرفت. سرمایه هایی را که با زد و بند، کم فروشی، احتکار، توطئه، اختلاس، سرقت، ربا و امثال آن جمع شده است، باید از حلقوم متجاوزان بیرون کشید.

اما گاهی تفاوت و اختلافی که در اثر کار، هنر، تخصص، مدیریت، ابتکار و امثال آن پیدا می شود، چنانچه حقوق واجب الهی آن (خمس و زکات و...) پرداخت شود مانعی ندارد. اگر بخواهیم حق ابتکار و هنر و کار و تخصص را نادیده بگیریم، جامعه راکد می ماند و رشدی ندارد.

منبع:کتاب تمثیلات آقای قرائتی