نگاهی به برنامه۹۰:
چرا بیت المال خرج ترویج غیبت، تهمت و فحاشی میشود؟

در قدیم یک رسم بیرحمانهای مرسوم بود که دو دلال دو خروس میآوردند و آنها را عصبی میکردند تا آنها را به جان یکدیگر بیاندازند.بعد خود کنار میایستادند تا این دو خروس با یکدیگر بجنگد و یکی، دیگری را از پا درآورد تا صاحب خروس پیروز، پولی را به جیب بزند.
نمیدانم چرا هر وقت برنامه 90 را میبینم یاد این واقعه کثیف میافتم. زمانی که عادل فردوسی پور به فردی زنگ میزند و میگوید که فلانی در مصاحبه درباره شما این را گفته است.بعد آن فرد کلی فحش نثار او میکند . بعد به آن فرد متهم زنگ میزند و میگوید نظر شما راجع به حرف های ایشان چیست؟
بعد از آن چند میلیون آدم پای گیرنده های خود شاهد دعوا و جر بحث دو نفری باشند که عملشان هیچ ربطی هم به ما ندارد.
و کمی آنطرف تر عادل فردوسی پور را میبینیم که دارد زیر لب میخنند و خوشحال است که همکنون نقطه اوج و جذاب برنامه اش است.
و ما بینندگان هم نقش کسانی را داریم که در دل شب شاهد دعوای دو خروس هستیم ، هر چند چیزی عاید ما نمیشود اما متاسفانه از دعوای آنان لذت میبریم.
حال میخواهم از فوتبالی بگویم که بوی برنامه 90 را میدهد.
برنامهای که افتخارش بردن آبروی افراد است.
برنامهای که به خود حق میدهد در زندگی خصوصی افراد هم ورود پیدا کند.
برنامهای که از همه چیز حرف میزند غیر از فوتبال.
برنامهای که مجریش خود را کارشناس تمام مسائلی مانند: کارگاه بودن،پزشک تخصصی،مشاور دینی، فیلمسازی و کارگردانی. کارشناس مسائل خصوصی و خانوادگی، امور مالی و حسابداری و.. میداند!
برنامهای که گذشت مردانگی را باید فقط در تاریخ آن پیدا کنیم.
برنامهای که داعیه دار جدایی با سیاست است اما در عمل نانش با سیاست میچرخد.
برنامهای که اهدای جوائز کارگردان برتر فیلم فجر به فرزند شهید احمدی روشن را خلاف عقل میداند.
برنامهای که تنها توپ را میشناسد.
برنامهای که برایش مهم نیست توپ های دشمن به کجا اصابت میکند.
برنامهای که دید و افقش تنها محدود به یک زمین چمن است.
برنامهای که اخلاق را در بی اخلاقی میداند.
فوتبالی که فوتبالیست هایشان تنها آرزویشان بازی کردن در لیگ های اروپایی است.
فوتبالی که قرار دادهای نجومیشان از جان، مال، و آبروی دوست و دشمن مهمتر است.
فوتبالی که از بی آبرو کردن این آن نان خود را در میآورد.
بازهم برایم سوال است که چرا برنامه 90از سیمای جمهوری اسلامی پخش میشود؟
شاید مسئولین بگویند خوب چند میلیون نفر بجای نشستن پای ماهواره ، برنامه نود را نگاه میکنند.
حال باید بپرسیم که دیدن فیلم های مبتذل ضرر و قبحش بیشتر است یا دیدن و شنیدن غیبت و تهمت نمامی دعوا راه انداختن؟
مگر در دین ما نیامده که (الغیبة أشدّ من الزّنا)، زشتی غیبت بسیار شدیبتر از زنا است؟
مگر در دین ما نیامده که آبروی افراد حرمتش از خانه خدا هم بالاتر است؟
خوب مگر غیر این است که در برنامه 90 پشت سر بسیاری ازافراد صحبت میکنند؟ که اگر هم حقیقت باشد غیبت و اگر هم خلاف واقع باشد تهمت محسوب میشود.
مگر غیر از این است که زمانیکه فردی حرفی را در عصابنیت زده را چوب چماغی میکنند تا دو نفر را به جان یکدیگر بیندازند.
مگر در دین ما نیامده که فردی خدمت پیامبر رسید و عرض کرد: در فلان خانه دو نفر در حال زنا هستند، حضرت به امیر المومنین(ع) فرمودند که برود تا حقیقت را دریابد. حضرت علی (ع) به آن محل رفتند و چشم خود را بسته نگه داشتند. وقتی به پیش پیامبر رسیدند، رسول خدا پرسید: قضیه از چه قرار بود؟ علی (ع)به خاطر آنکه آبروی آن فرد زنا کار ریخته نشود، فرمود: من که چیزی ندیدم.
یا مگر در نهج البلاغه نخواندیم که « هر گاه کسی را به هنگام گناه دیدی فردایش او را به چشم یک گنه کار نبیین، شاید سحر گاهان توبه کرده باشد»
مگر در فقه و قانون اساسی ما نیامده برای اثبات گناهی قبیحی مثل زنا نیاز به 4 مرد عادل بالغ است که عین واقعه را از نزدیک دیده باشند.امری که احتمال وقوع اثبات آن نزدیک به صفر است، و باز هم شرط گذاشته که باید این 4 نفر همزمان شهادت دهند.و اگر به جای 4 نفر، 3 نفر شهادت صحیح را هم بدهند، هر سه نفر را به خاطر بردن آبروی آن فرد شلاق میزنند که چرا قبل از اثبات آن را بیان کردی.
حال چگونه است که در برنامه ای با چند میلیون بیننده، با آبروی فردی بازی میشود؟ ویا به نسبتی به افراد داده میشود، حال صحیح باشد یا نادرست؟
این چه دلیل و توجیهی دارد پول بیت المال را خرج ترویج گناههایی مثل غیبت و تهمت نمامی فحاشی کنیم؟
حسن عبدالصمد